شاید ۲۵ سال پیش کسی تصور نمیکرد که کنسول پلیاستیشن، بتواند چنین موفق و قدرتمند ظاهر شود.
پلیاستیشن
این روزها در صنعت ساخت کنسولها شرکتهای بزرگی همچون مایکروسافت، نینتندو و سونی فعالیت میکنند که به ویژه در نسل هشتم شرکت سونی توانست با همکاری بسیاری از توسعهدهندگان و بازیسازان آثار درخوری را برای جلب نظر بازیکنان تولید و منتشر کند. تا جایی که شاهد عرضه بازی های PS4 متنوعی در طول سالهای اخیر بودهایم و این روزها در انتظار اخباری از پلی استیشن 5 هستیم.
اما ۲۵ سال قبل شاید خیلیها تصور نمیکردند که کنسولی وارد بازار شود که زمانی بزرگانی چون نینتندو یا سگا را پشت سر بگذارد و به رقیبی جدی برای این پلتفرمها تبدیل شود.
سونی، سابقهی زیادی در صنعت بازی نداشت و نمیشد پیشبینی دقیقی در مورد آیندهی آن کرد. ولی پلی استیشن (PlayStation) بهلطف قدرت بالای خود، بازیهای متنوع و باکیفیت و البته نام و آوازهی شرکت تولیدکنندهی آن و تبلیغات هوشمندانه توانست آغازی خیرهکننده در بازار ژاپن داشته باشد و بعدها کمکم فروش آن در نقاط مختلف دنیا بهقدری بالا رفت که رکورد جدیدی را برجای گذاشت؛ رکوردی که بعدها توسط برادر کوچکتر آن یعنی پلیاستیشن 2 یکبار دیگر شکسته شد و این روزها نیز همچنان برند پلیاستیشن با قدرت به کار خود ادامه میدهد.
تولید کنسول بازی پلیاستیشن مثل هر وسیلهی محبوب دیگری برعهدهی یک تیم ماهر و حرفهای بود که از ایدهپردازها و مهندسان تا توسعهدهندگان نرمافزار را شامل میشد؛ گروهی که توانستند باعث خلق یکی از موفقترین برندهای دنیا شوند و اکنون به مناسبت ۲۵ سالگی پلیاستیشن، مروری داریم بر خاطرات و صحبتهای افرادی که در شکلگیری این کنسول و رشد آن در سالهای بعد نقش اساسی داشتند.
پلیاستیشن
همهچیز از یک همکاری شروع شد. نینتندو و سونی قصد تولید پروژهای را در ارتباط با SNES داشتند تا به این کنسول قابلیت پشتیبانی از سیدی را بدهند؛ فرمتی که در سال ۱۹۸۸ یعنی زمان آغاز این همکاری یک تکنولوژی جدید محسوب میشد و به سازندگان بازیهای ویدیویی اجازه میداد درون آثار خود ویدیوهایی طولانی قرار دهند و موسیقیهایی با کیفیت بالا به بازیهای خود اضافه کنند.
هرچند پیش از آن هم کنسولی مثل TurboGrafx-16 بهسراغ استفاده از یک قطعهی جانبی رفته بود که امکان اجرای سیدی را میداد، ولی مشکل این بود که این محصول شرکت NEC بازیهای باکیفیت زیادی نداشت و از این نظر قابل مقایسه با کنسول نینتندو نبود.
بنابراین همکاری نینتندو و سونی میتوانست به نتایج درخشانی منجر شود؛ همکاریای که قرار بود از دل آن یک قطعهی جانبی بهنام SNES-CD برای SNES تولید شود و همچنین کنسولی ترکیبی هم با نام پلیاستیشن توسط سونی بهدست علاقمندان برسد.