سازمان OpenAI زمانیکه برای اولین بار مقالهای را در رابطه با هوش مصنوعی برنامهنویس خود به نام GPT-3 منتشر کرد با استقبال زیادی مواجه نشد، زیرا توان این روبات در انجام این وظیفه بسیار محدود بود. ولی زمانی که این کمپانی به برخی از کاربران منتخب اجازه استفاده از این سیستم را داد، بسیاری از افراد با توانایی بسیار زیاد آن آشنا شدند.
توسعهدهندگانی که از این هوش مصنوعی استفاده کردند آن را با تواناییهایی نظیر: استوریهای کوتاه، اطلاعات درج شده در مطبوعات، مقالاتی درباره خود و یک موتور جستوجو معرفی کردند.
یکی از کشفیات بزرگ در رابطه با این هوش مصنوعی توانایی کدنویسی آن بود.
اگرچه شاید کشف توانایی کدنویسی GPT-3 اتفاقی بود، اما درواقع یک زمینه کاری کامل به توسعه الگوریتمهای یادگیری ماشینی با توانایی کد نویسی اختصاص داده شده است.
این تحقیقات پیشرفت زیادی کردهاند و الگوریتم جدیدی در این رابطه بهتازگی موفقیت زیادی کسب کرده است.
این الگوریتم که MISIM نام دارد حاصل تلاش محققان اینتل، موسسه فناوری جورجیا، دانشگاه پنسیلوانیا و ام آی تی است.
این هوش مصنوعی با یادگیری حجم زیادی از کدهای موجود در وب میتواند زمینه کاری یک برنامه را تشخیص بدهد و نیز روشهایی را برای سریع و مؤثرتر شدن یک نرمافزار پیشنهاد دهد.
البته MISIM تنها هوش مصنوعی با توانایی ارائه پیشنهادهای بهبود و مقایسه شباهتها نیست، اما اطلاعات عرضه شده توسط محققان حاکی از آن است که این هوش مصنوعی در انجام تسکها در مقایسه با پیشرفتهترین رقبای خود 40 درصد سریعتر بوده است.
بهصورت کلی، هوش مصنوعی در آیندهای نهچندان دور به یکی از دستیارهای مفید برنامهنویسها تبدیل خواهد شد.
علاوه بر این، زمینه یاد شده میتواند منجر به ساخت ماشینهایی شود که میتوانند کدهای ویژه خودشان را نوشته و آن را به نحوه احسن مورد استفاده قرار بدهند.